Afgelopen maand was ik samen met drie Amstelveense ambtenaren in Villa El Salvador in Peru, een stad waar Amstelveen al 16 jaar een stedenband mee heeft. Voor vertrek was ik uiterst kritisch over de zin van deze stedenband en ik heb pas na lang aarzelen besloten te gaan. Die aarzeling was logisch, want ik had, net als heel veel Nederlanders, veel twijfels over de zin van zo een stedenband.
Maar na terugkeer ben ik overtuigd van het belang, juist omdat hier eigenlijk meer sprake is van kennisuitwisseling dan van een klassieke stedenband. Niets mis mee, als je daar maar duidelijk over bent.
Doel van het verblijf was afronding van twee projecten en de voortgang bespreken van een lopend project. Gelukkig uiterst concrete projecten, waarvan de resultaten ook goed zichtbaar en meetbaar zijn. En een stad met inmiddels tegen de 500.000 inwoners, die in 1971 in woestijnachtig gebied bij de hoofdstad Lima gesticht werd door een aantal straatarme Peruanen die een stuk zand- en rotsgrond kraakten, heeft behoefte aan concrete en direct toepasbare projecten.
De twee projecten die tijdens ons bezoek werden afgerond waren een pilot project om de arbeidsparticipatie van gehandicapten te bevorderen en de opzet van een netwerk voor jongeren met leiderschapskwaliteiten. Dat klinkt in eerste instantie een stuk zweveriger dan het nog volop lopende project over afvalmanagement, met een focus op afvalinzameling en afvalscheiding. Maar niets is minder waar, de doelstellingen zijn concreet en de resultaten zijn direct toepasbaar en meetbaar.
Ik wil graag binnenkort uitgebreider in gaan op deze drie projecten, maar daar op vooruitlopend geeft een kort interview met RTV Amstelveen op 20 november j.l. al een goede, zeer beknopte samenvatting van het nut van de stedenband met Villa El Salvador.
John Levie 